Billboard |Ferman Akgül/Akortsuz Düşünceler Haziran 08'

Hiçbir şey eskisi gibi olmuyor....


Doğup büyüdüğünüz şehri bırakıp gitmeniz gerekir birgün.Çünkü hayallerinizi daha ileriye götüremeyeceğinizi bilirsiniz o şehirde.Buruktur içiniz, ama gidersiniz.Şehir küser size ama farketmezsiniz.Seslenir arkanızdan ama duymazsınız.Sonra birgün ziyarete gittiğinizde onu,her şeyin değişmiş olduğunu görmek üzer sizi.Sanki bir parça kopar içinizden.Hakkınız yoktur aslında üzülmeye,her şeyin aynı kalmasını istemeye.Siz hayatınızı değiştirirken sizin dışınızdakiler neden aynı kalsın ki.


Ankara'daydım,geçenlerde.Değişmiş her şey.Eskisi gibi kalamamış.Bunu her gidişimde gözlemliyordum ama nedense çok durmamıştım üstünde.İstanbul'un büyüsündendir belki.Ama bu seferki gidişimde gözüme çarpanlar,yaşadığım ufak anlar ve sohbetler,Ankara özlemimi ilk defa bu kadar yoğun olarak hissettirdi bana.Önce Limon'a uğradım yeni halini bir kez daha görmek için.Yıllarca çaldığımız,büyüdüğümüz o efsane rock bar , şimdi taş plakların çaldığı bir meyhaneye dönüşmüş durumda.Ne yalan söyleyeyim hiç de fena olmamış.Ama duvarlarında eskiye dair birkaç fotoğraf görmek isterdim açıkçası.Bazı şeyler Limon'dakiyle aynı hala.Mesela duvarları değişmemiş.Merdivenleri de.Aslında müşteri profili de pek değişmemiş.Hala merdivenlerinde oturup içki içenler varmış Yalçın Abi'nin anlattığına göre.Tekrar rock bar yapmaya niyeti var ama cesaret edemiyor.Haklı çok şey geçti başlarından.Bizim de tabii ki.Ama aklını karıştırmaya da devam ediyoruz tekrar açsın diye.

Limon tayfasından arkadaşlarla buluştum bir üst sokakta.Biraz konuştuktan sonra"Nereye gidiyorsunuz Sakarya kapanınca?" diye sordum.Sorar sormaz da hüzünlendim birden.Eskiden bilirdim çünkü nereye gidildiğini.Diyorum ya değişmiş her şey.Limon'dan çıkınca SSK işhanına giderdi herkes.Şimdi hanın adı "Kızılay Eğlence Merkezi" olmuş.Bir de ışıklı tabela yapmışlar.İsmini eğlenceli yapınca daha güzel oluyor diye düşünüyorlar sanırım ama bir de oranın eski müdavimlerine ve o binaya sorsalar ya.Önündeki kokoreççinin arabası da değişmiş.Parlak metal bir yüzeyi var artık.Ama bütün samimiyetini yok etmiş o modernlik(!).Kokoreçleri ekmeğe koyan arkadaş tanıdık geldi birden yüzüme.Sonra farkettim ki eskiden Gölge Bar'ın güvenliğinde duran eleman.Gölge de taşınmış bir yerlere.Ama anlaşılan o bırakamamış işhanını.Gözlemecileri sordum sonra."Onlar gitti abi"dediler sanki terk edilmiş sevgililer gibi.Anlayacağınız,Kızılay o salaşlığından vazgeçirilmeye ve yeni bir hale sokulmaya başlanmış.Aslında bu yenileme tabii ki güzel bir çaba.Mesela ****** Bulvarı çok güzel olmuş yeni aydınlatmalarıyla.Birileri kafa yoruyor en sonunda bütün bunlar için ama kim bilir kaç kişinin de anıları yok oluyor bu sırada.Meydandaki o mimarlık harikası(!)bina ise hala bomboş bekliyor insanların tepesinde.Bana sorarsanız ,binalar eski sahiplerini istiyor,umurlarında bile değil,ışıklı ışıklı görünmek.SSK ve Limon arasında gidip gelenleri görmek istiyorlar ama göremiyorlar artık.Ben de göremedim.O yüzden ilk defa bir yabancı gibi hissettim kendimi Ankara'da.Sonra Mini Bar aklıma geldi birden.Akşam oldu mu Kızılay'a gelmeden önce Tunus Caddesi'nde sokakta toplanırdı herkes.Oraya da Mini Bar adını koymuşlardı bizden öncekiler.Ama öğrendim ki oralar da ana baba günü olmuş,barlar açılmış.Eski tadı tuzu kalmamış.


DEĞİŞİMİN ETKİLERİ

İstanbul'a ilk geldiğimde,dışarı çıkınca nereye gideceğimi bilememek ya da canım sıkılınca gidip birilerini bulamayacağımı bilmek çok üzmüştü beni.Tanımıyordum çünkü şehri.Limon açık olsa da ayda bir bile olsa gitsek diye düşünürdük bizim çocuklarla.Hala da düşünüyoruz.Yalnız bile çıksan dışarıya mutlaka bulurdun birilerini orada. Ama şimdi anladım ki; Artık Ankara'da öyle değil benim için.Ancak ufak tefek izlerine rastlıyorum anılarımın.



Neden bir şeyler değiştirilmeden yenilenemiyor ve güzelleştirilemiyor etrafımızda ? İlla yıkıp yeniden mi yapmak gerek güzel olsun diye.Yaşlı binalar öldürülüyor birer birer ,arnavut kaldırımları eskidi diye yerine her bastığınızda çamur sıçratan granitler döşeniyor.Hafif bir makyaj yapıp biraz özen göstermektense estetik ameliyatlara sokuyoruz bütün sokakları ve binaları.Oysa biraz daha düşünsek ,biraz daha erken farkına varabilsek sorunların, daha güzel yaşatmazmıyız her şeyi.Hem eskileri küstürmeden hem de gelecekten kendimizi mahrum etmeden.



Neden hiçbirşey eskisi gibi olmuyor,eskisi gibi kalamıyor?Daha yolun yarısına bile gelmemişken neden bu soruyu sordurtuyor hayat bana ?




Bir de Cem ve Ferman'nın ufak yazıları vardı ;

Gençlerin sevdiği müzisyenlere "Bu sene ülkemize gelecek isimlerden en çok izlemeyi istediğiniz kim?" sorusunu yönelttik, İşte yanıtları...

Cem Bahtiyar (maNga,Bas) :"Kylie Minogue'u bekliyordum,keza pahalı bir prodüksüyondu.Broadway şovlarını andıran ,saniye saniye çok iyi planlanmış koreografisi,sahne düzeni ve sound kalitesiyle dünyanın en iyi şovlarından biri."

Ferman Akgül (maNga,Vokal) :"Metallica.İki kez kaçırdım ve bir kez daha kaçırmaya niyetim yok!"